Dlaczego „więcej dyscypliny” nie rozwiązuje problemów?

Kiedy silna wola nie wystarcza…

„Więcej dyscypliny!” - słyszymy to jak mantrę. W pracy, w domu, w internecie. Jakby wystarczyło jeszcze mocniej zacisnąć zęby, postawić budzik o 5:00 i będzie po problemie. Tylko… gdyby dyscyplina rzeczywiście rozwiązywała wszystko, to czemu tylu ambitnych ludzi wciąż stoi w miejscu, choć biegnie?

Silna wola. Lubimy o niej myśleć ciepło, czasem z nadzieją, czasem z lekkim wyrzutem. „Powinnam być bardziej konsekwentna.” „Postaram się jeszcze mocniej.”

Brzmi znajomo? Długo wierzymy, że to właśnie dyscyplina jest kluczem do zmiany. A kiedy mimo wysiłku wracamy do starych reakcji, po cichu zaczynamy wątpić w siebie.

Tylko że wiele z naszych trudności nie rodzi się w głowie. Nie mają wspólnego z lenistwem ani brakiem charakteru. One mieszkają w ciele: w oddechu, który nagle się spłyca; w barkach, które napinają się szybciej, niż zdążymy pomyśleć; w dawnych skojarzeniach układu nerwowego, które uruchamiają się poza logiką.

Silna wola działa tak, jak ręczny hamulec w samochodzie. Można oprzeć się na nim na krótkim odcinku. Ale próba jazdy tylko w ten sposób budzi coraz większy opór. Nie dlatego, że „coś z nami nie tak”. Po prostu - to nie jest narzędzie do długodystansowej zmiany.

Właśnie w tym miejscu hipnoterapia pokazuje piękną prawdę o człowieku: że to, czego się nauczyliśmy, możemy też oduczyć. Że reakcja, która kiedyś była koniecznością, dziś może zostać zastąpiona czymś lżejszym.

W stanie skoncentrowanego skupienia można rozłączyć bodziec od starej reakcji.
Wtedy stres nie musi już oznaczać podjadania na szybko, byle poczuć ulgę.
Cudze rozczarowanie - natychmiastowej chęci przepraszania.
Milczenie - ścisku w żołądku i gonitwy myśli: „co zrobiłam źle?”.
Można zareagować inaczej. Z oddechem. Z ciekawością, zamiast paniki.

Można też dotknąć miejsca, skąd wypływa nasz wewnętrzny monolog. Ten, który czasem szepcze: „musisz”, „nie zawiedź”, „nie możesz chyba siebie tak traktować”. Logiczne argumenty odbijają się od takich zdań jak od ściany. W hipnozie można osłabić te zapętlone historie, zanim zdążą urosnąć.

Jest w tym procesie jeszcze jeden ważny element: zgoda wewnętrzna. Działanie, które płynie z poczucia „to moje”, ma zupełnie inną jakość niż działanie z poczucia obowiązku. Hipnoterapia wzmacnia to doświadczenie w ciele: obrazem, oddechem, drobnymi gestami. I nagle decyzje nie kosztują już tyle energii.

Dodatkowo można stworzyć kotwice - proste sygnały, które w realnym stresie przywołują stan spokoju. Kiedy w emocjach trudno pamiętać techniki, ciało odpowiada na coś, co zostało zakodowane wcześniej. To realna ulga.

Nie jest to jednak metoda bez granic. Hipnoterapia nie zastępuje leczenia medycznego. Nie usuwa przeszłości, ale zmienia naszą odpowiedź na nią.

Jak wygląda proces?

Najpierw przyglądamy się, co Cię uruchamia i co dzieje się w ciele tuż przed dobrze znaną, automatyczną reakcją. Potem, w stanie skupienia, wprowadzamy nowe skojarzenia i spokojniejsze odpowiedzi układu nerwowego. Sprawdzamy je w wyobraźni i w małych, realnych sytuacjach. Utrwalamy krótką praktyką — nie siłowo, lecz poprzez powtarzalność, którą mózg naprawdę lubi.

Najlepiej działa u osób, które wiedzą, co zrobić, ale w kluczowym momencie ciało… wybiera starą ścieżkę. U tych zmęczonych wewnętrznym napięciem i ciągłym „przełamywaniem się”. U ludzi, którzy słyszeli już setki razy „dasz radę”, a woleliby wreszcie poczuć, że działanie może płynąć z większej lekkości.

Po kilku sesjach różnica jest subtelna, ale głęboka. Nie czujesz, że masz więcej siły. Czujesz, że potrzebujesz jej mniej. Pomiędzy bodźcem a reakcją pojawia się miejsce. A w tym miejscu - wybór.

I może właśnie o to chodzi w dorosłej zmianie: nie o budowanie kolejnej warstwy dyscypliny, ale o rozluźnianie miejsca, w którym ciało mówiło „nie dam rady”.

Jeśli od dawna jedziesz na ręcznym i czujesz zmęczenie, to nie znak słabości. To sygnał, że wkładasz wysiłek w nie to miejsce.

Spróbuj posłuchać ciała. Podesłać mu nową mapę.

I wtedy droga naprawdę robi się lżejsza. Nie dlatego, że stajesz się kimś innym.
Dlatego, że wreszcie wracasz do siebie.

Następny krok

Czy zdarza Ci się wiedzieć dokładnie, co zrobić… a mimo to wracać do starych schematów?
Jeśli tak, umów krótką konsultację (20 min). Chętnie dowiem się Twojej historii i opowiem, w jaki sposób mogę Ci pomóc.